30 مهر ماه 1394
2 
اسکان دادن انسان در کره مریخ دستمایه گمانهزنیها و مطالعات جدی بودهاست زیرا شرایط سطحی این سیاره و وجود آب در آن باعث شده تا بتوان آن را قابل زیستترین مکان خارج از کره زمین در منظومه خورشیدی دانست. کره ماه ،به عنوان نخستین مکان برای شهرکسازی برونزمینی انسانها پیشنهاد شده اما ماه دارای جو نیست در حالی که مریخ با جو رقیقی که دارد امکان بیشتری برای میزبانی از انسان و دیگر گونههای زیست آلی را فراهم میکند.
کره مریخ از نظر ترکیب بدنه، اندازه و گرانش سطح مشابهتهای زیادی با زمین دارد که برای سکونت گزیدن انسانها گزینه مناسبی به نظر می رسد. موارد زیر را می توان از دلایل مطرحه از سوی دانشمندان نام برد:
— روز مریخی بسیار با روز زمینی نزدیک است. یک روز که بر مبنای خورشید محاسبه شدهباشد در کره مریخ ۲۴ ساعت و ۳۹ دقیقه و ۳۵٫۳۲۴۴ ثانیه است.
— پهناوری رویه کره مریخ فقط ۲۸٫۴ درصد از مساحت رویه کره زمین کمتر است و مقدار خشکیها زمین فقط کمی بیش از سطح مریخ است. شعاع مریخ نصف زمین و جرم آن یکدهم زمین است.
— انحراف محوری مریخ ۲۵٫۱۹ درجه و انحراف محوری زمین ۲۳٫۴۴ درجه است. در نتیجه بهرام هم مانند زمین فصل دارد، البته فصلهای مریخ دوبرابر فصول زمین بهدرازا میکشند زیرا هر سال مریخ ۱٫۸۸ برابر سال زمین است. قطب شمال مریخ هماینک به سوی صورت فلکی ماکیان (دجاجه) اشاره میکند و نه به خرس کوچک.
— مریخ جو دارد. با وجود رقیق بودن (۰٫۷ جو زمین) این جو در برابر پرتوافکندنهای خورشیدی و کیهانی مقداری حفاظت فراهم میکند. از وجود این جو همچنین میتوان برای ترمز هوایی[۲] فضاپیماهای واردشونده به مریخ استفاده کرد که این کار پیش از این بارها انجام شدهاست.
— مشاهدات اخیر فضاگردهای ناسا وجود آب در کره بهرام را تائید کردهاست. از قرار معلوم، مریخ مقادیر قابل توجهی از تمامی عناصر لازم برای نگهداری از زیست، از نوع زمینیاش، را داراست.
و اما پژوهش جدید موسسه فناوری ماساچوست (MIT) نشان داده که یک مسیر انحرافی به سمت ماه میتواند سفرهای مکرر به سیاره مریخ را امکانپذیر سازد.
ایده پمپبنزین فضایی اولین بار توسط محققین MIT ارائه شد که بطور چشمگیری هزینه ماموریتهای آینده به ماه را کاهش میدهد. اکنون پژوهش جدید آنها بر این است است که ماه میتواند توقفگاه ارزشمندی برای سوختگیری مجدد ماموریتهای سرنشیندار به مریخ باشد و حجم بار پرتابی از زمین را تا 68 درصد کاهش دهد.
هر گرم حجم ارسالی از زمین به فضا بسیار هزینهبر است از این رو هرگونه کاهش وزن میتواند به معنی ذخیره مالی هنگفتی باشد. اگر ماموریتی بتواند برای سفر طولانیاش به مریخ مجددا در ماه سوختگیری کند، نیازی به بارگیری سوخت از زمین نبوده و ماموریت میتواند با کسری از سوخت مورد نیاز پرتاب شود. اگرچه هنوز ماه هنوز هیچ گونه جایگاه سوختگیری ندارد، از این رو این تحقیق، فرضیاتی را در مورد فناوریهایی که ممکن است تا زمان آماده شدن یک ماموریت سرنشیندار به مریخ در ماه تاسیس شود، طرح کرده است.
برای مثال محققان در این پژوهش بر این گمانند که خاک و آب شناسایی شده در ماه میتواند با زیرساختی که در آینده در سطح این قمر ساخته خواهد شد، جمعآوری و به سوخت تبدیل شود و سپس این سوختها در مخازنی به ایستگاههای حاضر در نقاط لاگرانژ که ماموریتهای سرنشیندار به مریخ از آنجا گذر میکنند، ارسال شوند.
چنین رویکردی میتواند جایگزین روش «انتقال همه چیز» شود که در ماموریتهای آپولو به ماه انجام میشد و در آن، هر بار همه چیز به همراه سرنشینان حمل میشد. همچنین این روش میتواند جایگزین رویکرد «عرضه مجدد» شود که توسط ایستگاه فضایی بینالمللی بکار برده شده و منابع طی برنامهای منظم به آنجا منتقل میشود.
برای آگاهی از آخرین اخبار و تازه های دنیای تکنولوژی و پیوستن به کانال زوم تک در تلگرام، اینجا کلیک کنید.
منبع : مهر
بنظر من هنوز زود است که بتوانیم زندگی در سیاره مریخ را تصور کنیم، مانده تا ما بتوانیم شرایط مناسب زندگی را در انجا فراهم آوریم.
بله حق با شماست،ولی این قضیه به قدری پیچیده است که از الان برنامه ریزی می کنند تا برای بیست الی سی سال اینده اماده اینکار بشه بشریت