باز ترمیم اندامی ممکن می شود!

باز ترمیم اندامی یکی از ویژگی های شگفت انگیز و شاخص در حیواناتی نظیر گور خر ماهی و مارمولک است. این ویژگی سبب می شود که اندام جدید و سالمی به جای اندام آسیب دیده یا حتی قطع شده رشد کند.

با این که انسان هم از این قابلیت ترمیم برخوردار است اما به دلیل طرز کار مختلف آن باعث می شود که اثر زخم برای همیشه باقی بماند و اندام ترمیم شده به حالت اولش باز نگردد.

پژوهشگران قبلا لیستی بلند از ژن هایی که مرتبط با قابلیت باز ترمیم می شوند در حیوانات تهیه کرده بودند و حتی تعدادی از این ژن ها را در ژنوم انسان نیز یافت پیدا کرده بودند. به همین دلیل پژوهشگران به این فکر افتادند که راز این ترمیم در توالی DNA جانداران نهفته است. برای یافتن این توالی، گور خر ماهی به کمک پژوهشگران آمد. آن ها با بررسی باز ترمیم در باله و قلب گور خر ماهی توانستند توالی خاصی به نام المان های تقویت کننده ی باز ترمیم بافت یا به اختصار TREE را بیابند که ژن های ترمیم کننده را در محل آسیب دیده فعال می کنند و می توان آن ها را به گونه ای دست کاری کرد که در دیگر حیوانات نیز اثری مشابه ایجاد کنند.

در مرحله ی بعد پژوهشگران این توالی (TREE) را به حداقل کاهش دادند و متوجه شدند که این توالی از دو بخش تشکیل شده است. یک بخش باعث فعال شدن ژن های ترمیم کننده در بافت آسیب دیده ی قلب می شود و بخش دوم باعث فعال شدن همین ژن ها در در قسمت باله های آسیب دیده می شود.

پژوهشگران در مرحله ی بعد توانستند با اتصال این دو بخش به ژن های ترمیم کننده نسل جدیدی از گورخر ماهی ها را به وجود آورند که توانایی بسیار بالاتری در باز ترمیم اندام ها داشتند.

و اوج تحقیقات در این جا بود که پژوهشگران یکی از توالی های TREE را به ژن IacZ در موش های آزمایشگاهی متصل کردند و متوجه شدند که ژن های ترمیم کننده ی اندامی در پنجه های و قلب موش فعال شدند.

به گفته ی کنث پوس استاد زیست شناسی دانشگاه دوک و رهبر این پژوهش آن ها تازه در آغاز راه هستند ولی در همین ابتدا ثابت کرده اند که توالی های DNA دارای شرایط لازم برای فعال کردن بازترمیم اندامی در پستانداران هستند.

نظر شما در رابطه با این مطلب چیست خوشحال می شویم نظراتتان را با ما به اشتراک بگذارید.