تشخیص افسردگی توسط گوشی هوشمند

از اطلاعات GPS و نحوه استفاده گوشی میتوان برای مشخص کردن سلامت روانی بهره برد اما دانشمندان هنوز اول راهند.
مقاله ای در مجله تحقیقات پزشکی اینترنتی نشان میدهد، اطلاعاتی که از سنسور های گوشی های همراه جمع آوری میشوند ممکن است روزی برای تشخیص میزان افسردگی شخص مورد استفاده قرار بگیرند. با پیگرد میانگین استفاده روزانه از گوشی و ثبت اطلاعات GPS، دانشمندان توانستند با درصد بالایی افسردگی افراد را تشخیص دهند. متاسفانه گستردگی کم و گم شدن اطلاعات نشان میدهد که این روش هنوز برای استفاده آماده نیست.
دیوید مور، رفتار شناس دانشگاه نورثوسترن میگوید افسردگی حاد شایع ترین بیماری روانی در آمریکاست به طوری که 6.9 درصد کل جمعیت بزرگسالان آمریکا حداقل یک بار آن را تجربه کرده اند. به همین دلیل یافتن راه های جدید برای مشخص کردن افرادی که در خطر ابتلا به این بیماری هستند میتواند کمک بزرگی به روند درمان آنها کند.
کسانی که افسردگی دارند به نقاط کمتری میروند
در این مطالعه، محققان از 40 شخص بین 19 تا 58 سال خواستند تا یک فرم مربوط به افسردگی را پر کنند. بعد، برای دو هفته مسیر های رفت و آمد و آنها را با یک برنامه اندرویدی به نام Purple Robot زیر نظر گرفتند.
کسانی که دچار افسردگی هستند به مکان های کمتری میروند و از دیدگاه اجتماعی، درونگرا هستند. پس محققان اطلاعات 28 شرکت کننده را بررسی کردند تا ببینند رابطه ای میان استفاده زیاد از گوشی که نشانگر درون گرا بودن است یا دیتا GPS با افسردگی وجود دارد یا خیر.
اطالاعات جمع آوری شده از گوشی ها ارتباط قوی با نمره افسردگی اشخاص داشت. هر چه افراد افسرده تر بودند حرکات آن ها نا منظم تر بود. یعنی در یک زمان مشخص خانه را ترک نمیکردند یا به آن باز نمیگشتند. همچنین همانطور که انتظار میرفت افراد افسرده تر بیشتر از گوشی خود استفاده میکردند.
این روش 87 درصد درست تشخیص داد اما باید توجه داشت که این مطالعه در ابعاد کوچکی صورت گرفته و مدت زمان زیادی نیز طول نکشیده اما جدای این مسائل، این مطالعه به میزان آگاهی ما اضافه میکند.
متاسفانه موضوع استفاده از گوشی نیز باز نشده تا بفهمیم که شخص برای چه کاری از گوشی استفاده میکند. آیا برای وبگردی ست یا بازی و یا ارتباط با دوستان از طریق برنامه های اجتماعی. از آنجایی که دوری از ارتباطات اجتماعی اغلب نشانه افسردگی ست فهمیدن این موضوع که آیا از کوشی برای ارتباط با دیگران استفاده میشد یا خیر میتوانست نتیجه مطالعات را دقیق تر کند.
دانشمندان به سن و یا اینکه گوشی برای کار استفاده میشد یا خیر توجهی نکردند. این که شخصی کار میکند میتواند تاثیر زیادی روی میزان استفاده از گوشی هم چنین رفت و آمد شخص داشته باشد. نوع کار نیز در این موضوع مهم است. با توجه به این نکات میتوان دقت مطالعه را بالا برد.
از طرف دیگر سن افراد نیز مهم است. برا اساس تحقیقا اشخاص زیر 45 سال، نسبت به مسن تر ها زمان بیشتری را صرف استفاده از برنامه های گوشی میکنند. دقت نکردن به این نکات، مطالعات را بی مصرف نمیکنند بلکه نشان میدهد که باید زمان و دقت بیشتری صرف ادامه این مطالعه شود. این تازه اول راه است.