قابلیت مخفی اندروید: نجات‌دهنده من در قطعی اینترنت خانگی

به گزارش زوم تک به نقل از Tom’s Guide، یکی از بدترین مشکلات دنیای مدرن، قطع شدن دسترسی به اینترنت است. منظور فقط محرومیت از شبکه‌های اجتماعی یا امکان ارسال میم برای دوستان نیست، بلکه اینترنت به تمام جنبه‌های زندگی ما نفوذ کرده و عدم دسترسی به آن به معنای بی‌ارزش شدن بسیاری از امکانات رفاهی مدرن است که آن‌ها را بدیهی می‌دانیم، حتی اگر به همان شبکه محلی متصل باشید.

این موضوع را از تجربه خودم می‌گویم، زیرا اینترنت خانه من در حال حاضر بیش از یک هفته است که قطع شده است. در حالی که توانستم برخی از دستگاه‌هایم را به گوشی متصل کنم تا بدون مشکل به کار ادامه دهم، عدم وجود وای‌فای خانگی پایدار به این معنی بود که تعداد زیادی از دستگاه‌هایم به طور کامل از شبکه قطع شده بودند. تا اینکه متوجه شدم بهترین گوشی‌های اندروید یک قابلیت مخفی دارند که می‌تواند همه چیز را دوباره راه بیندازد – آن هم در حالی که از شبکه بی‌سیم موجودم استفاده می‌کردم.

چند نفر از شما از اتصال اترنت تترینگ (Ethernet Tethering) مطلع بودید، چه برسد به اینکه از آن استفاده کرده باشید؟

مشکل من

مشکل اصلی اینترنت خانگی من مربوط به کابل اصلی است که اینترنت را به خانه من می‌رساند و ظاهراً نیاز به تعویض دارد. خانه من به یک هاب در فاصله حدود 90 متری متصل است و کابل‌های اصلی اینترنت به تمام خانه‌های دیگر با همین ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی (ISP) تقسیم می‌شوند. ظاهراً مشکل من مربوط به همین کابل اتصال است و تنها راه‌حل، تعویض کامل آن است – که با توجه به اینکه زیر بتن، خاک و آسفالت قرار دارد، کار کوچکی نیست.

از هفته گذشته، ISP من تخمین زده که نمی‌تواند این کار را تا 19 ژوئن به پایان برساند – بیش از دو هفته پس از گزارش اولیه مشکل. این وضعیت اصلا ایده‌آل نیست.

در حالی که می‌توانم چند دستگاه را به گوشی‌ام متصل کنم و بالاخره از حجم 300 گیگابایتی ماهانه خود استفاده کنم، این میزان برای دو هفته کافی نبود. مگر اینکه در مصرف داده بسیار محافظه‌کارانه عمل می‌کردم. علاوه بر این، تقریباً تمام دستگاه‌های متصل من بدون اتصال بی‌سیم می‌ماندند. حتی اگر می‌توانستم همه آن‌ها را به هات‌اسپات خود به صورت همزمان متصل کنم، به معنای پیکربندی مجدد تمام تنظیمات بی‌سیم برای اتصال آن‌ها به یک شبکه کاملاً جدید بود. راستش را بخواهید، این کار بیشتر از نصف روز طول می‌کشید.

خوشبختانه راه حلی وجود داشت… تنها کاری که باید انجام می‌دادم این بود که یک گوشی را به شبکه خانگی‌ام وصل کنم و اتصال اینترنت موبایل آن را از طریق اترنت به اشتراک بگذارم. قابلیتی که به درستی “اتصال اترنت تترینگ” نامیده می‌شود.

اتصال اترنت تترینگ به کمک آمد

اتصال اترنت تترینگ اولین بار در اندروید 11، در سال 2020 معرفی شد. نام آن کاملاً واضح است و به این معنی است که می‌توانید گوشی اندرویدی خود را به هر پورت اترنت وصل کرده و اتصال اینترنت گوشی را به اشتراک بگذارید. برای تمام مواقعی که اتصال بی‌سیم و USB تترینگ یا عملی نیستند یا کاملاً غیرممکن.

روتر ISP من کاملاً افتضاح است. این تعجب‌آور نیست برای هر کسی که قبلاً از این نوع دستگاه‌ها استفاده کرده است (و دلیلی برای تهیه یکی از بهترین مودم‌های کابلی). اما نمی‌توانم آن را کنار بگذارم، زیرا اتصال من به یک مودم نیاز دارد و گزینه‌های شخص ثالث کار نمی‌کنند. حداقل به راحتی نه. بنابراین من همه چیز را از یک سیستم قدیمی Wi-Fi 5 Orbi که از طریق اترنت به مودم وصل می‌شود، اجرا می‌کنم.

در حال حاضر هیچ مشکلی با سیستم Orbi وجود ندارد و تمام دستگاه‌های من هنوز به خوشی به آن متصل بودند. اما از آنجایی که اینترنت را از مودم دریافت نمی‌کرد، عملکرد آن‌ها محدود بود. بنابراین در حالی که زنگ درب تصویری Eufy من هنوز ویدیو را در هارد دیسک من ذخیره می‌کرد یا زنگ را فعال می‌کرد، نتوانستم از گوشی‌ام به آن متصل شوم.

با یک سیم‌کارت eSIM با داده نامحدود، یک گوگل پیکسل 8a و یک هاب USB-C قدیمی، توانستم تمام خانه را در کمترین زمان ممکن آنلاین کنم. چند مانع وجود داشت، اما هیچ چیز جدی نبود و اکنون خانه من به حالت عادی بازگشته است.

همه چیز به آسانی پیش نرفت

آنلاین شدن مجدد به آسانی فقط وصل کردن یک کابل اترنت به گوشی‌ام نبود. ابتدا باید اتصال اترنت تترینگ را روشن می‌کردم و چند لحظه‌ای طول کشید تا بفهمم که دارم اشتباه انجام می‌دهم.

اولین غریزه من این بود که به منوی تنظیمات USB بروم و اتصال اترنت تترینگ را از آنجا فعال کنم. این کار نمی‌کند، عمدتاً به این دلیل که اندروید نمی‌تواند کنترل را از خود آداپتور به دست بگیرد. اما حتی اگر می‌توانست، تنها گزینه تترینگ، USB بود – که احتمالاً کار نمی‌کرد.

اگر زمانی خود را در چنین مخمصه‌ای یافتید، باید به منوی “Hotspot and tethering” در تنظیمات شبکه بروید. اتصال اترنت تترینگ درست در پایین قرار دارد و به محض اتصال کابل اترنت به گوشی شما در دسترس خواهد بود.

مشکل بزرگ دیگر این است که اتصال اترنت تترینگ مصرف انرژی بسیار زیادی دارد. تا جایی که پیکسل 8a با شارژ کامل، قبل از ساعت 7 صبح از کار افتاد. بنابراین باید مطمئن شوید که آداپتور شما حداقل یک پورت شارژ USB-C دیگر برای ادامه کار داشته باشد.

یک شارژر بی‌سیم با توان کافی ممکن است کارساز باشد، به شرطی که مشکلی با کمی گرم‌تر شدن دستگاه نداشته باشید. متأسفانه پیکسل 8a به شارژ بی‌سیم 7.5 واتی Qi محدود است و این به هیچ وجه مناسب نبود.

اندروید همچنین عادت دارد که شارژ را به صورت دوره‌ای متوقف کند، زمانی که حس می‌کند گوشی برای مدت طولانی به برق وصل بوده است. این برای محافظت از باتری طراحی شده و مسلماً چیز خوبی است. اما به این معنی است که باید به صورت دوره‌ای گوشی را بررسی کنم و مطمئن شوم که ناگهان روی 12 درصد شارژ نیست.

با این حال، در مجموع، این‌ها همه مشکلات بسیار کوچکی هستند که به مراتب دردسرشان کمتر از نداشتن اینترنت است.

نتیجه‌گیری

بدون اتصال اترنت تترینگ، الان اوقات خوشی نداشتم. در واقع احتمالاً تسلیم می‌شدم و یکی از بهترین هات‌اسپات‌های موبایل را می‌خریدم و از آن طریق آنلاین می‌شدم. اما این واقعیت که گوشی‌های اضافی و کشوهایی پر از کابل دارم، به این معنی بود که مجبور نبودم منتظر رسیدن سخت‌افزار جدید و سیم‌کارت بمانم.

فقط خوشحالم که شبکه خانگی‌ام به گونه‌ای تنظیم شده است که نیازی به تغییر تنظیمات بی‌سیم تمام دستگاه‌های هوشمندم برای چیزی که (امیدوارم) یک تغییر موقتی باشد، نداشتم. می‌توانستم یک یا دو روز بدون اینترنت سر کنم، اما بیش از 2 هفته بدون دسترسی مناسب، کمی زیاد است.

اگر علاقه‌مندید، از زمانی که از اتصال اترنت تترینگ استفاده می‌کنم، 325 گیگابایت داده مصرف کرده‌ام – که قطعاً محدودیت داده عادی من را نابود می‌کرد.