غول تراشه‌ سازی تایوان، ناجی اینتل می‌شود؟ تولید نسل جدید پردازنده‌ های ۲ نانومتری اینتل در دستان TSMC

به گزارش بخش اخبار فناوری زوم تک , در رقابت تنگاتنگ میان بزرگان صنعت نیمه‌ رسانا، خبرها حاکی از یک چرخش استراتژیک قابل توجه از سوی اینتل است. بر اساس گزارش‌ های منابع آگاه، غول دنیای پردازنده‌ ها برای تولید تراشه‌ های پیشرفته ۲ نانومتری Nova Lake خود، به سراغ رقیب دیرینه‌اش، شرکت تایوانی TSMC خواهد رفت. این تصمیم که نشان از اهمیت دستیابی به فناوری پیشرفته تولید برای اینتل دارد، می‌تواند معادلات بازار پردازنده‌ ها را در سال‌های آینده دستخوش تغییرات اساسی کند. آیا این همکاری غیرمنتظره، اینتل را در مسیر رقابت با دیگر بازیگران قدرتمند این عرصه قرار خواهد داد؟

استراتژی دوگانه اینتل: چرا غول تراشه سازی بخشی از تولید Nova Lake را به TSMC واگذار کرد؟

در تحولی قابل توجه در صنعت نیمه هادی، گزارش های اخیر نشان می دهند که شرکت اینتل، یکی از بزرگترین و قدیمی ترین بازیگران این عرصه، تصمیم گرفته است تولید بخش مهمی از پردازنده های نسل آینده خود، موسوم به سری Nova Lake، را به شرکت تایوانی TSMC، که بزرگترین تولید کننده قراردادی تراشه در جهان و رقیب اصلی اینتل در حوزه فناوری ساخت محسوب می شود، واگذار کند. این خبر موجی از تحلیل ها و پرسش ها را در مورد استراتژی های آینده اینتل و چشم انداز رقابت در لبه فناوری به راه انداخته است.

بر اساس اطلاعات منتشر شده، اینتل قصد دارد به طور مشخص تولید کاشی های (Tile) محاسباتی پردازنده های Nova Lake را به TSMC بسپارد. مهمتر از آن، این همکاری بر پایه پیشرفته ترین فناوری ساخت حال حاضر TSMC، یعنی گره پردازشی ۲ نانومتری (N2)، صورت خواهد گرفت. این انتخاب بسیار حائز اهمیت است، زیرا نشان می دهد اینتل برای بخش کلیدی محصولات آینده خود به توانمندی های فناورانه رقیب خود تکیه خواهد کرد.

این تصمیم پیامد های قابل تاملی برای برنامه های داخلی اینتل دارد، به خصوص در مورد فناوری ساخت اختصاصی این شرکت موسوم به 18A. اینتل پیش از این با افتخار فرایند 18A (که در کلاس ۱.۸ نانومتری قرار می گیرد) را معرفی کرده و آن را نه تنها رقیبی برای N2 شرکت TSMC، بلکه حتی گزینه ای برتر معرفی نموده بود. اینتل امید زیادی داشت که با 18A بتواند پس از سال ها، دوباره گوی سبقت را در رقابت فناوری ساخت از TSMC برباید و رهبری این حوزه را به دست گیرد. حال، سپردن بخشی از تولید پردازنده های کلیدی Nova Lake به فرایند N2 شرکت TSMC، این سوال جدی را ایجاد می کند که آیا توسعه فرایند 18A با چالش های پیش بینی نشده ای روبرو شده است یا اینتل در مقیاس پذیری تولید انبوه آن با مشکلاتی مواجه است؟

البته، این اقدام کاملا هم دور از انتظار نبود. مدیران ارشد اینتل، از جمله مدیر واحد محصولات این شرکت، قبلا به این نکته اشاره کرده بودند که اینتل برای پاسخگویی به نیاز های بازار و انتظارات مشتریان، لزوما خود را به استفاده انحصاری از کارخانه های داخلی محدود نخواهد کرد. این رویکرد منعطف بخشی از استراتژی گسترده تر اینتل تحت عنوان IDM 2.0 است. این استراتژی که چند سال پیش توسط پت گلسینجر، مدیرعامل اینتل، معرفی شد، شامل سه بخش اصلی است: تقویت تولید داخلی، افزایش استفاده از ظرفیت تولیدی شرکت های ثالث (مانند TSMC)، و راه اندازی کسب و کار تولید قراردادی (Intel Foundry Services) برای ارائه خدمات ساخت به دیگر شرکت ها. برون سپاری بخشی از تولید Nova Lake به TSMC دقیقا در راستای بخش دوم این استراتژی قرار می گیرد و نشان دهنده تمایل اینتل به استفاده از بهترین فناوری موجود، صرف نظر از اینکه تولید کننده آن چه شرکتی باشد، برای محصولات خاص است.

با ورود اینتل به صف مشتریان فناوری ۲ نانومتری TSMC، رقابت برای دستیابی به ظرفیت تولید این گره پیشرفته به شدت افزایش یافته است. پیش از اینتل، نام های بزرگی چون اپل و AMD نیز قرارداد های خود را برای استفاده از این فناوری نهایی کرده اند. اپل، که بزرگترین مشتری TSMC به شمار می رود، قصد دارد تراشه های سری A20 خود را برای نسل آینده آیفون (احتمالا آیفون ۱۸) با استفاده از فرایند N2 تولید کند. از سوی دیگر، AMD، رقیب اصلی اینتل در بازار پردازنده ها، نیز اعلام کرده است که اولین مشتری تراشه های ۲ نانومتری برای نسل ششم پردازنده های قدرتمند سرور خود، یعنی سری EPYC، خواهد بود. این تقاضای بالا از سوی غول های فناوری، فشار قابل توجهی را بر ظرفیت تولید TSMC وارد می کند و اهمیت حیاتی این فناوری را در شکل دهی به آینده دستگاه های محاسباتی، از گوشی های هوشمند گرفته تا مراکز داده، نشان می دهد.

با وجود این برون سپاری استراتژیک، اینتل به هیچ عنوان قصد ندارد توسعه فناوری های ساخت داخلی خود را متوقف کند. این شرکت همچنان برنامه های جاه طلبانه ای برای فرایند 18A دارد و قرار است از این فناوری در تولید نسل بعدی پردازنده های خود برای کامپیوتر های شخصی (سری Panther Lake) و همچنین پردازنده های سرور نسل جدید (سری Xeon با کد Clearwater Forest) استفاده کند. این نشان می دهد که اینتل همچنان به توانمندی های داخلی خود باور دارد و 18A نقش مهمی در نقشه راه آینده این شرکت ایفا خواهد کرد.

به نظر می رسد استراتژی بلند مدت اینتل در حال شکل گیری به صورت یک رویکرد تولید دوگانه یا ترکیبی است. در این مدل، اینتل هم از ظرفیت کارخانه های پیشرفته خود (مانند کارخانه هایی که برای تولید 18A آماده می شوند) بهره خواهد برد و هم به صورت انتخابی، بخش هایی از تولید را به شرکای خارجی مانند TSMC واگذار خواهد کرد. این استراتژی مزایای متعددی دارد:

1. کاهش ریسک: توسعه فناوری های ساخت جدید بسیار پرهزینه و پر ریسک است. با استفاده از فرایند های اثبات شده شرکت های دیگر مانند TSMC، اینتل می تواند ریسک تاخیر در تولید یا مشکلات فنی فناوری های داخلی خود را کاهش دهد.
2. انعطاف پذیری: این رویکرد به اینتل امکان می دهد تا به سرعت به نوسانات تقاضا در بازار پاسخ دهد و ظرفیت تولید خود را بهینه کند.
3. دسترسی به بهترین فناوری: اینتل می تواند برای هر بخش از محصول خود (مانند کاشی محاسباتی، کاشی گرافیکی، یا کاشی ورودی/خروجی) از مناسب ترین و پیشرفته ترین فناوری ساخت موجود استفاده کند، چه این فناوری داخلی باشد و چه خارجی.
4. تمرکز منابع: اینتل می تواند منابع تحقیق و توسعه خود را بر روی فناوری هایی متمرکز کند که در آن ها مزیت رقابتی دارد و برای بخش های دیگر از توانمندی های شرکای خارجی استفاده نماید.

تصمیم به برون سپاری بخشی از تولید Nova Lake به TSMC، اگرچه ممکن است سوالاتی را در مورد وضعیت فعلی فرایند 18A ایجاد کند، اما در چارچوب استراتژی بزرگتر IDM 2.0 اینتل کاملا منطقی به نظر می رسد. اینتل در حال تبدیل شدن به یک شرکت منعطف تر است که می داند برای موفقیت در بازار رقابتی امروز، باید از تمام ابزار های موجود، اعم از تولید داخلی و برون سپاری هوشمندانه، بهره ببرد. آینده نشان خواهد داد که این استراتژی دوگانه تا چه حد به اینتل کمک خواهد کرد تا جایگاه خود را در صدر صنعت نیمه هادی حفظ کرده و یا حتی ارتقا دهد. رقابت بین اینتل، TSMC، و دیگر بازیگران این عرصه همچنان داغ خواهد بود و نوآوری های فناورانه با سرعتی شگفت انگیز ادامه خواهد یافت.